Okoliczne łąki są pełne rumianków - zarówno tych drobnych, z pierzastymi jak koper listkami, jak i wysokich, silnych kwiatów. Wczoraj, zrywając w nocy bukiet - połacie białych płatków opalizują szaleńczo w ciemności - przypomniała mi się książka Siesickiej "Zapach rumianku". Wielokrotnie czytałam ją będąc nastolatką. Tytułowa woń mieszkała w sieni, szafach i sypialniach Klary. W moich wyobrażeniach ten dom był dokładnie domem sąsiadki mojej Prababci, tylko że tam w ganku pachniało mlekiem; a czymże by innym, skoro tam właśnie stały błękitne i białe emaliowane bańki, które były roznoszone codziennie rano i stawiane pod furtkami.
Wspominając furtkę, tuż za nią do tej pory przy płocie każdego lata rozkwitają nieposkromione żółte kwiaty. Całe mnóstwo, chmara słoneczników bulwiastych. Tylko że do niedawna nie wiedziałam, że to, co się kryje kilka centymetrów pod ziemią, to właśnie topinambury. Obecnie topinambur, nomen omen karczoch jerozolimski, brzmi nieco egzotycznie i szalenie modnie. A przecież niegdyś, przed wojną, był podobno bardzo popularnym składnikiem na polskich ziemiach - rósł wszędzie, wspomagał odporność, a na dodatek jest cudownie smaczny. Niepozorne bulwy mają smak nieco jak słonecznik, co oczywiste, ale też jak młode, soczyste orzechy laskowe. Można z nich zrobić i frytki i sałatki, czy zupy, puree... Chciałam zachować ich chrupkość, więc podsmażyłam je krótko na maśle. Klasycznemu, kremowemu risotto świetnie zrobiły wyraziste w strukturze dodatki, takie jak ziarna, zielony pieprz i topinambur.
Czas na przypomnienie (małe zaskoczenie) tradycyjnych roślin z kuchni lokalnej w wersji fusion:
Wspominając furtkę, tuż za nią do tej pory przy płocie każdego lata rozkwitają nieposkromione żółte kwiaty. Całe mnóstwo, chmara słoneczników bulwiastych. Tylko że do niedawna nie wiedziałam, że to, co się kryje kilka centymetrów pod ziemią, to właśnie topinambury. Obecnie topinambur, nomen omen karczoch jerozolimski, brzmi nieco egzotycznie i szalenie modnie. A przecież niegdyś, przed wojną, był podobno bardzo popularnym składnikiem na polskich ziemiach - rósł wszędzie, wspomagał odporność, a na dodatek jest cudownie smaczny. Niepozorne bulwy mają smak nieco jak słonecznik, co oczywiste, ale też jak młode, soczyste orzechy laskowe. Można z nich zrobić i frytki i sałatki, czy zupy, puree... Chciałam zachować ich chrupkość, więc podsmażyłam je krótko na maśle. Klasycznemu, kremowemu risotto świetnie zrobiły wyraziste w strukturze dodatki, takie jak ziarna, zielony pieprz i topinambur.
Czas na przypomnienie (małe zaskoczenie) tradycyjnych roślin z kuchni lokalnej w wersji fusion:
- 200 g arborio
- 50 g masła
- 200 ml śmietanki 30%
- 200 ml białego, wytrawnego wina ( użyłam muscadet )
- bulion warzywny
- 5-6 bulw topinamburu
- min. 3 łyżki zielonego, marynowanego pieprzu
- garść łuskanych ziaren słonecznika
- 4 liście laurowe
- gałka muszkatołowa
- sól
1. Risotto przygotowujemy w standardowy sposób, najpierw podsmażając ryż na maśle, dodając liście laurowe, zalewamy bulionem, kolejną porcją płynu powinno być wino, następnie w razie potrzeby bulion, a na końcu śmietanka.
2. Topinambur myjemy, obieramy i kroimy w drobną kostkę. Podsmażamy przez ok. 6-7 minut na maśle lub oliwie, solimy, pieprzymy. Ważne, aby był chrupiący i się nie rozpadał. Dodajemy do risotto.
3. Zielony pieprz osączamy, siekamy bardzo drobno. Dodajemy do risotto, doprawiamy świeżo startą gałką muszkatołową i mieszamy z ziarnami słonecznika.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz